Met de wind in de rug dwars door India

920 kilometer

Ze ziet in zijn ogen hoe erg hij Sirhulli heeft gemist al die jaren.

Zelf denkt Jyoti aan de geur van de moessonregen in het dorp. De zoete geur van natte aarde waarmee al het zomerse stof en zweet en de dampen van koeienvlaaien uit de lucht werden verdreven. De geur van de natgeregende kleding die hun hele huisje vulde en zelfs mammi’s pittige bloemkoolcurry overstemde. De diepe plas waar zij en Adoti eens keihard doorheen fietsten, met hun benen in de lucht terwijl het modderige water langs hun wielen omhoogspatte.

Jyoti voelt een steek in haar hart.

Ze neemt haar laatste hap, gooit haar bord in een grote vuilniszak bij de uitgang van de gurdwara en klimt weer in de laadbak.

Uit Het meisje dat door India fietste, pg. 137

Schrijfster

Aletta André is journalist en correspondent voor de Nederlandse NOS in Zuid-Azië. Daarnaast is ze ook auteur van het boek Het meisje dat door India fietste (2021).

Na haar studies geschiedenis en journalistiek belandt ze in India, waar het klikte met het land én de krantenwereld. In 2009 besloot ze zich daar te vestigen als freelance journaliste.

Haar grote doel is een genuanceerder beeld van India naar buiten te brengen. Het is namelijk een land waar vrouwen en mensen van lage kasten het moeilijk hebben, maar dit niet lijdzaam ondergaan. Er is nog altijd veel armoede, maar langs de andere kant ook veel wilskracht om ertegen te vechten.

In haar debuut verweeft ze deze visie met het waargebeurde verhaal van een meisje dat een indrukwekkende fietstocht maakte om haar gewonde vader thuis te brengen.

Het verhaal

Jyoti woont in een van de armste deelstaten van India. Haar toekomst ligt al vast: jong trouwen en voor haar man en schoonfamilie zorgen. Maar dan raakt haar vader gewond. Hij woont en werkt in de grote stad honderden kilometers verderop. Jyoti moet voor hem zorgen en komt voor het eerst in een grote stad. Daar gaat er een wereld voor haar open. Plots breekt er een dodelijk virus uit en algauw zitten ze zonder werk en eten. Met haar vader achterop begint Jyoti aan een loodzware fietstocht naar huis. De hitte, de honger en opdringerige reisgenoten onderweg zijn niet haar enige uitdagingen. Als ze thuiskomt, wil haar moeder haar uithuwelijken. Doet ze wat van haar wordt verwacht, of kiest ze haar eigen weg?

Het hoofdpersonage

De vijftienjarige Jyoti uit India leeft met haar familie in het kleine dorpje Sirhulli.

Ze is erg traditioneel en doet vooral wat van haar verwacht wordt.

Wanneer ze naar de stad moet om voor haar gewonde vader te zorgen, begint Jyoti zich vragen te stellen over haar leven. Waarom mag ze niet meer naar school? Wil ze wel uitgehuwelijkt worden? Is dat echt het beste voor haar?

Tijdens de lange fietstocht evolueert ze naar iemand die haar eigen leven in vraag durft te stellen.

Hoewel Jyoti een fictief karakter is, is ze gebaseerd op Jyoti Kumari die in 2020 ten tijde van corona 1200 kilometer door India fietste met haar gewonde vader op de bagagedrager.

Mijn mening?

De schrijfstijl van Aletta André is vlot en toegankelijk.

Ze weet de lezer mee te nemen in een levendige, maar soms fragmentarische vertelling.

De chronologische sprongen in het boek kunnen een uitdaging vormen voor jongere lezers.

Het verhaal springt heen en weer. Het begint niet bij het begin, Jyoti die naar de stad verhuist, maar bij de start van de fietstocht.

Met behulp van flashbacks krijg je antwoorden en ben je getuige van Jyoti's reis naar zelfontwikkeling.

Door het boek op deze manier op te bouwen wordt de verwarring en onzekerheid die Jyoti ervaart nog beter overgebracht.

Het boek is ingedeeld in verschillende delen die telkens de dagen van de fietstocht voorstellen. Aan de hoofdstukken worden de kilometerstanden gekoppeld. Wie wil kan precies volgen hoe ver Jyoti gevorderd is.

Ik vind het verhaal boeiend, omdat het gebaseerd is op de werkelijkheid.

In het nawoord krijg je nog extra duiding over wat fictie is en wat non-fictie.

Helaas werd ik niet van mijn sokken geblazen. Ik miste diepgang. Er is in het boek weinig aandacht voor de hopeloze situatie waar veel mensen in armoede mee geconfronteerd worden. Hoewel Jyoti onderweg in aanraking komt met honger, hitte en soms gevaarlijke situaties, lijkt het geluk altijd aan haar kant te staan. Steeds opnieuw ontmoet ze de juiste mensen die haar helpen met een kom linzen, een slaapplaats of een lift.

Het is waarschijnlijk een bewuste keuze van de schrijfster om te kiezen voor optimisme en zo hoop te bieden tijdens de coronapandemie. Toch zorgt het er bij mij voor dat de impact van de moeilijke omstandigheden minder voelbaar is en het verhaal ongeloofwaardig wordt.

Gelukkig zitten er heel wat thema's in het boek die aanknopingspunten bieden voor een dieper gesprek, zeker in klascontext.

• COVID in een ander werelddeel

• Armoede

• Kindhuwelijken/uithuwelijken

• Meisjes die hun school niet kunnen/mogen afmaken

• Klassenmaatschappij

• Onderdrukken van bepaalde bevolkingsgroepen

Het boek roept onder andere vragen op over sociale ongelijkheid, de positie van vrouwen, de gevolgen van de pandemie in delen van de wereld waar de voorzieningen minder sterk zijn.

Ik wil concluderen dat Het meisje dat door India fietste de ogen opent voor de moeilijke omstandigheden waarin vele mensen leven, maar ze dan weer toedekt met hoop en optimisme.

Hoewel het verhaal soms aan realisme inboet, biedt het toch voldoende stof om complexe thema's en maatschappelijke vraagstukken te introduceren bij jonge lezers.

Het boekt telt 192 pagina's en werd uitgegeven door uitgeverij Luitingh-Sijthoff in 2021.

Het meisje dat door India fietste laat je kennismaken met de harde realiteit, maar focust vooral op het positieve.

Wil je op dit blogbericht reageren?  Graag!  Laat iets achter bij opmerkingen.
Reageer je als gast?  Vergeet dan niet even je naam te vermelden. 

Terug naar CultuurGegluur