Het grindpad naar herinneringen

De start van een nieuw WES-semester betekent ook theaterpareltjes opsporen. Wie wil ik al een tijdje écht graag aan het werk zien? Wie past perfect in het Nederlandstalige plaatje? Wie toert er rond met zijn show 'Grind' en stopt in de Arenberg?

Juist ja, de broers Raf en Mich, beter bekend als Kommil Foo!

Dus ik boekte twee kaartjes voor donderdagavond 17 oktober en blokkeerde mijn agenda.

Wie zijn Kommil Foo?

Raf (1965) en Mich (1967) vormen samen het Vlaamse cabaretduo Kommil Foo. Met hun licht Kempense tongval, te danken aan hun jeugd in Essen, veroveren ze sinds 1987 de theaters in Vlaanderen en Nederland.

Geen vanzelfsprekende keuze, want Raf studeerde psychologie en Mich volgde een acteeropleiding. Maar het cabaretpodium riep te hard en Kommil Foo werd geboren.

Af en toe verlaten ze die theaterplanken en komen ze je woonkamer binnen via de beeldbuis.

Hun hits Ruimtevaarder en Stilte na de storm ken je ongetwijfeld.

Knerpend grind

Sinds 2023 toert Kommil Foo met hun nieuwste voorstelling Grind. Raf en Mich duiken op de planken in hun familieverleden. Ze bijten zich erin vast en graven oude geheimen op die soms hilarisch en soms hartverscheurend zijn.

Twee uur lang brengen ze op hun geheel unieke wijze theater, afgewisseld met muziek en zang. Ze beloven je in dit stuk te verwarmen, te ontroeren en te verrassen.

'Maar waar komt de titel Grind nu vandaan?', hoor ik je vragen.

Dat heeft uiteraard te maken met familie, warmte en verbondenheid, want 'mama Kommil Foo' hoort aan het geluid van het grind welk kind er naar de voordeur stapt en in welke stemming hij/zij is.

Donderdag 17 oktober in de Arenberg

We zitten klaar, mijn man en ik, front row!!! Dichterbij kunnen we niet komen... Perfect om alles te beleven, elke zweetdruppel te zien vallen en elk neushaartje te zien trillen.

Het decor is zoals verwacht ingetogen; een piano, een gitaar, een stoel en een zwart doek.

De zaal zit goed vol wanneer de lichten om 20.15 uur doven en het applaus losbarst bij de opkomst van Kommil Foo. Ik ben meteen een beetje starstruck, want daar zijn ze dan! De échte Raf en Mich!!!

Ze laten er geen gras over groeien en trekken ons mee de woonkamer in van de Drossaertstraat 2 te Borgerhout, waar hun vader als vierjarig jongetje ruzie krijgt met zijn broer. Een mooie opener waarin de cabaretiers hun vader overstelpen met adviezen die hij toen, als kleuter, onmogelijk kon weten, maar beter wel wist. 'Het komt goed,' klinkt het. 'Je wordt leraar!' 'Je trouwt met de eerste én allerbeste!' 'Als je vader hoest, stuur hem naar de dokter, stuur hem zéker naar de dokter!'

Kleinkunst groots gebracht

Al die raad gieten ze in het openingslied. Hun klankkleur is karakteristiek, overal en altijd te herkennen, zelfs met je ogen dicht.

Het is wonderlijk hoe hun stemmen perfect samensmelten vanaf het eerste akkoord. De emotie is voelbaar tot in mijn kleinste teen.

Voor mij staan twee broers die op het podium herinneringen ophalen.

Onbekende figuren zoals grootvader Louis en 't ventje (Jan Van Loon) krijgen een gezicht. Maar niet alles is zeemzoet en vrolijk. Sommige herinneringen zijn zwaar en raken me wanneer ze het vol passie uitschreeuwen.

Het is geniaal hoe ze alle losse verhalen, zoals een misgelopen etentje met de vrouw, de gokproblemen van hun opa, een blokkentoren, ... aan elkaar kunnen lijmen met hét beslissende moment waarop hun vader hun moeder heeft ontmoet. Telkens teruggrijpend naar dit verhaal en telkens een beetje meer van de sluier opheffend krijgt het stuk samenhang.

Hun woordgekunstel is magnifiek. Ze bewijzen hoe schoon taal kan zijn door heel eenvoudige trucjes toe te passen. Bijvoorbeeld door te spelen met woorden:

'Toen de loodgieter bij ons thuis kwam loodgieten.'

Of door het dialect een plaats te geven in de voorstelling:

'Aggeze zie en zisset, dan wettet!'

Al moesten ze dit in hartje Amsterdam wel 84 keer herhalen en uiteindelijk noodgedwongen vertalen.

Kwetsbaarheid met een dikke vette knipoog

De manier waarop ze schakelen tussen een lach en een traan, maar ook tussen voluit zingen en magistraal vertellen, is ongelofelijk.

Hun timing en hun torenhoge talent maken me stiekem jaloers. Ze zingen, bespelen verschillende instrumenten (viool, mondharmonica, gitaar, piano, ...) en nemen hun publiek moeiteloos mee in hun verhaal.

Ze zijn niet enkel ijzersterk in de gerepeteerde stukken, ook hun improvisatievermogen is hilarisch. Wanneer een koppel op de eerste rij opstaat en vroegtijdig de zaal verlaat, grijpen ze dit moment zonder moeite vast. Het zorgt voor authenticiteit en nog meer lachsalvo's.

De liedjes in Grind zijn voor mij onbekende nummers. Dat doet echter niets af aan hun kracht, want elke liedje vertelt een eigen verhaal.

Dat ze het publiek helemaal in hun zak hebben zitten, tonen ze tijdens de Arenberg-move. Iedereen in een volle zaal laten rechtstaan om schaamteloos te dansen, begeleid door bodypercussie en beatbox, is niet iedereen gegeven.

Ze demonstreren dat je niet per se de grote middelen moet inzetten voor een steengoede

(of moet ik grindgoede zeggen?) show. Al is een hoop neerdwarrelende blinkende snippers op tijd en stond zeker niet verkeerd!

Het tempo ligt niet hoog en is zeker niet flitsend. Hierdoor laat ik me makkelijk meevoeren op het ritme. Ik laat me verrassen door het moment.

Kommil Foo bewijst mij dat genialiteit in een kier zit, net genoeg zichtbaar en net genoeg verstopt.

Als de lichten weer aangaan en het applaus wegebt, ben ik dan ook even stil. Grind heeft me geraakt met zijn eenvoud, me laten lachen én hartverwarmend verrast. Ik heb genoten met de grote G!

Voor wie ook zin heeft in een avond die naar je hart grijpt en doet grinniken is dit een absolute aanrader!

Kommil Foo in de klas?

Echt wel! Dit duo heeft heel wat dankbaar materiaal om in de klas mee aan de slag te gaan!

• Tekstanalyse en interpretatie: Een ietwat evidente keuze. Laat leerlingen teksten en liedjes van Kommil Foo onderzoeken. Laat hen stijlfiguren, woordspelingen, humor en taalvariatie ontdekken.

• Aanknopingspunt: Gebruik een liedje als aanknopingspunt voor een nieuw thema. Dit kan een gesprek over verschillende onderwerpen openen.

• Creatief schrijven met een vleugje cabaret: Laat leerlingen een korte fragment van een voorstelling bekijken zonder het einde. Laat hen zelf het slot schrijven.

  Is deze opdracht te breed? Laat hen rollen met de woordendobbelsteen en geef hen drie woorden die ze in het einde moeten verwerken.

  Nog een stapje verder gaan? Laat hen samenwerken en hun versie opvoeren of filmen.

Heb jij iets soortgelijks gedaan in de klas? Laat het me zeker weten, want ik ben benieuwd naar jullie praktijkervaringen.

Ook andere originele ideeën zijn altijd welkom!

Wil je op dit blogbericht reageren?  Graag!  Laat iets achter bij opmerkingen.
Reageer je als gast?  Vergeet dan niet even je naam te vermelden. 

Terug naar CultuurGegluur