De woordenaar, een verhaal waar muziek en taal met elkaar proberen te trouwen.

Op een regenachtige zomeravond in augustus nemen we plaats in het OLT in het Rivierenhof te Deurne.

Op het podium zien we heel wat instrumenten klaarstaan: drums, saxofoon, elektrisch gitaar, klarinet, trompet, synthesizer, xylofoon, accordeon, dwarsfluit, …

Veelbelovend alvast!

Dat is het weer helaas niet... Een regenpak en paraplu zijn geen overbodige luxe.

Terwijl we ons zo goed mogelijk droog proberen te houden, is het wachten op Bruno Vanden Broecke, woordenaar van dienst.

De voorstelling

Stipt om 20u30 wordt er rook op het podium geblazen. Er verschijnen 3 mannen (Bo Spaenc, Pol Vanfleteren en Johan Vandendriessche) en één vrouw (Dante Verspaendonck) in donkere, eerder sobere kledij.

Het ensemble tovert de eerste noten uit de instrumenten. Ze jammen samen en lijken hun vingers op te warmen voor wat komen gaat.

Dante neemt de zang voor zich. Haar stem is erg bijzonder en komt later in de voorstelling helemaal tot zijn recht wanneer ze een Jiddisch lied zingt.

Hun eenvoudige kledij staat absoluut in schril contrast met de muziek en zang die ze brengen.

Na een vijftal minuutjes komt Bruno het podium opgerend en steekt meteen van wal.

De woorden rollen uit zijn mond, als volleerde wervelende woordenaar.

Zijn linkerschouder is besmeurd met een grote rode vlek.

Wat is dat? Bloed??? En waarom??????

Gelukkig hoef je met die vraag niet huiswaarts te keren, tijdens de voorstelling krijg je daar uitgebreid antwoord op.

De woordenaar

Het personage dat Bruno neerzet is kwetsbaar en fragiel. Hij omschrijft zichzelf als ‘de woordenaar’ die geen woorden meer heeft als het erop aankomt.

Tijdens het stuk blijven de woorden wel komen, ritmisch en overtuigend.

Een geniale woordentsunami komt op ons af en blaast ons met hulp van trompet en saxofoon omver.

De maat van de woorden en zwierige zinnen voelen we in de bassen.

"Op een receptie winkelen mensen in elkaars verhalen."

"Feesten zijn flinterdunne schilletjes eeuwigheid."

"Een slinger die slaat op de maat van de gelegenheid."

Levensverhaal

We worden meegenomen vanaf de geboorte van de woordenaar tot het heden.

In vijf hoofdstukken wordt het publiek met een lach en een traan deelgenoot gemaakt van de hoogtes en laagtes uit zijn leven.

De woordenaar legt haarfijn uit wat er fout is gegaan en hoe het juist allemaal zó fout is kunnen lopen; de tragiek van zijn leven.

Niet alleen woorden worden hiervoor gebruikt, Bruno's hele lijf speelt mee.

Alle registers worden opengetrokken wanneer hij vertelt hoe hij op zijn eigen trouwfeest aangevallen werd door een buizerd. De bloederige gevolgen zijn negentien jaar later nog steeds zichtbaar.

(Aha-erlebnis in verband met het kostuum!)

Het publiek, meermaals de ‘Helden van de regen’ genoemd, kijkt naar een interessant schouwspel op het podium.

Terwijl muziek weerklinkt, brult de woordenaar zijn woordenexplosie erbovenuit.

Het is bijzonder om te zien hoe de muziek van de band en de woorden van Bruno op het podium perfect blenden en tegelijk elkaar proberen breken.

Tijdens dit muziektheater lijken muziek en woord zelfs van rol te wisselen. Ik hoor namelijk swingende woorden en sprekende muziek.

De woorden die uit de woordenaar zijn mond floepen zijn interessant en vernieuwend: prematuurtjeslokaal, exgenote, verdestereweerd, ...

We horen stukjes poëzie in allerlei rijmvormen, met assonanties en alliteraties.

"Elegant vierkant gaasverband."

"Mijn ouders gaven mij waarden en normen

en zijn nu aarde en wormen."

Tafels wit gedekt, zilver bestekt."

Staande ovatie

En dan is het voorbij...

Bruno Vanden Broecke en MT De Kolonie krijgen in de gietende regen een staande ovatie van het publiek. Dik verdiend!

Als toekomstige taalleerkracht is deze voorstelling om van te smullen!

Achteroverleunen en het gewoon laten gebeuren gaat absoluut niet. Ik word op het puntje van mijn stoel gehouden om alles goed te kunnen horen.

Er gebeurt namelijk erg veel op hetzelfde moment. Alles past samen in het geheel, maar versplintert het tegelijkertijd.

Helaas speelt de voorstelling niet meer.

Ben je toch nieuwsgierig? Dan kan je hier een stukje op YouTube bekijken.

Wil je op dit blogbericht reageren?  Graag!  Laat iets achter bij opmerkingen.
Reageer je als gast?  Vergeet dan niet even je naam te vermelden. 

Terug naar CultuurGegluur