Camping-cultuur
- maidersmet
- 4 sep 2023
- 2 minuten om te lezen
Bijgewerkt op: 15 sep 2023
September is weer gestart...
De maanden juli en augustus zijn voorbijgevlogen, maar zitten nog vers in mijn geheugen: een welkome studeerpauze en gewoon genieten!
Niet aan ons proefstuk toe
Sinds enkele jaren gaan we tijdens de zomervakantie kamperen met onze eigen tent. We trekken er niet te ver op uit, maar gaan ofwel met een volgepropte wagen richting onze prachtige Ardennen ofwel naar onze noorderburen.
Dat doen we dus ook dit jaar, een weekje begin juli en een weekje eind augustus. Iets van de vakantie goed inzetten en geschikt afsluiten.
We zijn ondertussen ook behoorlijk geƫquipeerd: een grote tent, een luifel, slaapmatjes, een tafel, stoelen, een ijskast, ... want een beetje luxe en gemak mag wel op de camping.
De reset-knop indrukken
Onze kinderen vinden kamperen ge-wel-dig! Als ik hen vraag wat ze daar het leukst aan vinden, is hun antwoord: ALLES!!!
Ik denk dat het de vrijheid is die ze daar ervaren, het samen spelen met andere kinderen, laat opblijven, het veel buiten zijn, ook bij slecht weer (daar hebben we onze portie in 2023 wel van gehad), ...
Voor mezelf is kamperen even op de reset-knop drukken. Het ongedwongen sfeertje dat er hangt helemaal beleven: niks moet, alles kan, en dat op je eigen trage tempo.
Dat is kamperen: genieten van de traagheid van dingen, het jachtige leven van alledag loslaten.
Tijd vinden en hebben om samen te wandelen, te zwemmen, een spelletje te spelen, maar ook om boeken te lezen!
Op de camping heb ik zeeƫn van leestijd. ZA-LIG met de grote Z!
Er lijken op de camping meer uren in een dag te zitten, want ik las bijvoorbeeld op onze laatste kampeertrip volgende boeken:
Het eiland van de verdwenen bomen van Elif Shafak: een liefdesverhaal met een stukje Cypriotische geschiedenis.
De jachtpartij van Lucy Foley: een echte whodunit.
Toen waren er nog vier van Chelsea Sedoti: een whodunit-jeugdboek gegoten in een politieverhoor.
Een berg mens onder witte lakens van Erik Vlaminck: een markant levensverhaal van een trucker.
Wat nu?
Met een melancholisch gevoel ruimen we telkens de tent weer op, want het voelt een beetje als afscheid.
Het is fijn geweest, heel fijn zelfs. De batterijtjes zijn weer opgeladen, de leeshonger is even gestild. Maar zoals het spreekwoord zegt: Schone liedjes duren niet lang.
Ik houd het liever op: Hop naar volgende avonturen!
Want dat zal het komende schooljaar zeker in petto hebben: studies verderzetten, de eerste keer zelf voor de klas staan en nog meer cultuur opsnuiven en beleven.
Spannend!!!
Dag zomervakantie, tot volgend jaar!!!
En hallo nieuw schooljaar!!! Ik ben helemaal klaar voor jou!
Wil je op dit blogbericht reageren? Graag! Laat iets achter bij opmerkingen.
Reageer je als gast? Vergeet dan niet even je naam te vermelden. 
Comments